خوانش ملاصدرا و هیدگر از حقیقت افلاطونی

جعفری اسکندری, علی; دهباشی, مهدی; شمشیری, محمدرضا

doi:10.58209/jpt.2.2.121

جستجو در:

همه

صفحات وب

کتب

نشریات

مرکز نشر آثار علمی

اندیشۀ فلسفی

دوره 2، شماره 2 - ( 1401 ) جلد 2 شماره 2 صفحات 138-121 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.58209/jpt.2.2.121

Mendeley

Zotero

RefWorks

Jafari Eskandari A, Dehbashi M, Shamshiri M. Mulla Sadra and Heidegger's Reading of the Platonic Truth. jpt 2022; 2 (2) :121-138
URL: http://jpt.modares.ac.ir/article-34-51992-fa.html

جعفری اسکندری علی، دهباشی مهدی، شمشیری محمدرضا. خوانش ملاصدرا و هیدگر از حقیقت افلاطونی. اندیشۀ فلسفی. 1401; 2 (2) :121-138

URL: http://jpt.modares.ac.ir/article-34-51992-fa.html

خوانش ملاصدرا و هیدگر از حقیقت افلاطونی

علی جعفری اسکندری¹، مهدی دهباشی^*²، محمدرضا شمشیری¹

1- گروه فلسفه و کلام اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
2- گروه فلسفه و کلام اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران ، m.dehbashi@khuisf.ac.ir

چکیده: (2294 مشاهده)

هیدگر معتقد است الثیا نزد یونانیان به معنای ناپوشیدگی است که امری ذاتی برای موجودات است، اما افلاطون با قایل‌ شدن به عالم مُثل، حقیقت را به مثابه مطابقت مطرح و آن را به عقل انسانی منتقل می‌کند. با این نگاه، حقیقت خصوصیت ذاتی‌اش را از دست داد و تبدیل به مطابق شناخت با متعلق خود و ایجاد دوگانگی‌های مرسوم فلسفه شد. ملاصدرا هر چند شباهت‌های بنیادین با هیدگر دارد، اما حقیقت را دارای معانی چندگانه‌ای می‌داند و در مرحله سوم تفکر فلسفی خویش با رسیدن به تشان، با تفسیر خاصی که از فلسفه افلاطونی می‌کند، دوگانگی‌های مرسوم فلسفه قبل از خودش را کنار می‌گذارد و به وحدت‌گرایی می‌رسد و حقیقت نزد افلاطون را امری دارای مراتب وجودی قلمداد کرده و می‌پذیرد. در این مقاله ضمن نگاه کوتاه به حقیقت نزد افلاطون، به بررسی نگاه هیدگر و ملاصدرا و در نهایت استخراج انتقادات صدرایی به تفکر هیدگری درباب حقیقت خواهیم پرداخت.

واژه‌های کلیدی: وجود، حقیقت، انسان، تشأن

متن کامل [PDF 1118 kb] (1770 دریافت)

نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: متافیزیک (اسلامی)
دریافت: 1400/2/6 | پذیرش: 1400/12/18 | انتشار: 1401/8/10

ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.