گروه معارف، دانشکده الهیات و علوم اسلامی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
چکیده: (1745 مشاهده)
در این مقاله ابتدا به توصیف استعارههای فیلسوفان برای «ذهن» و سپس به دستهبندی و بررسی انتقادی آنها، و در نهایت به استنتاج دلالتهای آن در تعلیم و تربیت اقدام نمودم. نتایج حاکی از آن است که نُه استعاره در باب ذهن به کار رفته که بر اساس آنها ذهن را به منفعل و فعال تقسیم کردم. از میان استعارههای مذکور، استعاره زمین مستعد و استعاره عینک، استعارههای فعالنگر هستند که بر اساس آنها - برخلاف استعارههای دیگر - هر دانشآموز نوعی منحصربهفرد و موجودی است متفکر، دارای آزادی انتخاب، فردیت و تشخّص. این دیدگاه نگاهی سیال به انسان دارد و اختیارگراست و به او نگاه ماشینی ندارد. دلالتهای نگرش مذکور در عناصر برنامه درسی در جدولی ارایه شده است. چون هر معلمی دارای یک فلسفه شخصی است، نوع نگرش وی به ذهن دانشآموزان میتواند به روش یاددهی و شیوه برخورد وی با آنان جهت بدهد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
فلسفۀ ذهن (تحلیلی) دریافت: 1402/7/4 | پذیرش: 1403/1/15 | انتشار: 1403/3/15