1- کارشناسی ارشد فلسفه. دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره). قزوین. ایران
2- دانشیار گروه فلسفه. دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره). قزوین. ایران ، raayatjahromi@hum.ikiu.ac.ir
چکیده: (175 مشاهده)
مساله اصلی هرمنوتیک فلسفی، فهم است. این که فهم در چه بستری، چگونه و متأثر از چه مولفه هایی تعین پیدا می کند. گادامر با تأکید بر سنت و تاریخ، این مولفههای تأثیرگذار را تشریح نموده و با بیان ویژگیهای هستیشناسانه فهم بشری بر کثرت مندی فهم، تأکید میکند. از این منظر است که رویکردهای سوبژکتیویستی و غیرکثرتگرا انکار میشوند. در این نوشتار برآنیم تا بر مبنای شاخصههای فرآیند فهم در رویکرد هرمنوتیکی گادامر یعنی تاریخمندی، کثرتمندی، واقعهمندی، کاربردمندی و زبانمندی، رابطه و نسبت آن را با تمامیتانگاری و کثرتانگاری سیاسی مورد بررسی قرار داده و همگرایی یا عدم سازش مبانی هرمنوتیک فلسفی با کثرتانگاری سیاسی به عنوان یک رویکرد کثرتگرا و واگرایی یا سازش هرمنوتیک فلسفی با تمامیتانگاری سیاسی به عنوان یک رویکرد غیرکثرتگرا را امکانسنجی کنیم. اگرچه گادامر را نمیتوان یک فیلسوف سیاسی تمامعیار دانست ولی میتوان براساس رویکرد هرمنوتیکی او به بررسی نظامهای سیاسی و پایههای معرفتی آنها پرداخت و نسبت میان این دو را ارزیابی نمود.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
فلسفۀ سیاست (تحلیلی) دریافت: 1403/11/17 | پذیرش: 1403/11/25 | انتشار: 1403/10/10