دوره 5، شماره 4 - ( 1404 ) جلد 5 شماره 4 صفحات 1008-1001 | برگشت به فهرست نسخه ها

Fazeli S A, Aghagoli F. Analyzing the Relationship between Moral Overridingness and Ethical Egoism in Nietzsche’s Moral Philosophy. jpt 2025; 5 (4) :1001-1008
URL: http://jpt.modares.ac.ir/article-34-81506-fa.html

فاضلی سیداحمد، آقاگلی فاطمه. تحلیل رابطه‌ی برتری اخلاقی و خودگروی اخلاقی در رویکرد فلسفه‌ی اخلاق نیچه. اندیشۀ فلسفی. 1404; 5 (4) :1001-1008

URL: http://jpt.modares.ac.ir/article-34-81506-fa.html

تحلیل رابطه‌ی برتری اخلاقی و خودگروی اخلاقی در رویکرد فلسفه‌ی اخلاق نیچه

سیداحمد فاضلی¹، فاطمه آقاگلی^*²

1- گروه فلسفه، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه قم، قم، ایران
2- گروه فلسفه، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه قم، قم ، ایران ، f.aghagoli@stu.qom.ac.ir

چکیده: (83 مشاهده)

علی‌رغم تناقض ضمنی موجود، میان «برتری اخلاقی» و «خودگروی» در فلسفه‌ی اخلاق، این مفاهیم در فلسفه‌ی اخلاق نیچه با یکدیگر پیوند دارند. نیچه با تکیه بر مفاهیم «اراده به قدرت» و «انسان برتر»، بر ارتباط اخلاق، به‌عنوان امری وابسته به فردیت و آزادسازی از قیود سنتی تأکید می‌کند. مفهوم خودگروی با مفهوم اراده به قدرت، ارتباط وثیقی دارد که این اراده به‌عنوان ابزاری جهت دستیابی به انسان برتر مطرح می‌شود. انسان برتری که می‌تواند ارزش‌های خود را خلق کند و به برتری اخلاقی دست یابد که این برتری اخلاقی، قدرتی برای عبور از ارزش‌های غالب اجتماعی است. با توجه به رابطه‌ی متقابل میان اراده به قدرت و انسان برتر، این ظرفیت در اندیشه‌ی نیچه وجود دارد که می‌توان با تبیین ارتباط میان خودگروی و برتری اخلاقی نه به‌عنوان مفاهیمی متقابل، بلکه به‌عنوان دو نیروی سازنده در راستای آزادی فردی و رهایی از قیود اجتماعی در فلسفه‌ی اخلاق عمل نمایند.

واژه‌های کلیدی: خودگروی، برتری اخلاقی، اراده معطوف به قدرت، انسان برتر، فلسفه اخلاق نیچه

نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: فلسفۀ اخلاق (مدرن)
دریافت: 1404/4/5 | پذیرش: 1404/4/22 | انتشار: 1404/4/10

ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.