جستجو در:
دوره 2، شماره 1 - ( 1400 )
جلد 2 شماره 1 صفحات 59-51 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moradi H, Forouzan Kia F. Philosophical Analysis of Blowing the Spirit (Rooḥ) into the Body in the View of Al-Hikma Al-Muta‘aliya. jpt 2022; 2 (1) :51-59
URL: http://jpt.modares.ac.ir/article-34-59224-fa.html
URL: http://jpt.modares.ac.ir/article-34-59224-fa.html
مردای حسن، فروزان کیا فاطمه. تحلیل فلسفی دمیدن روح در بدن در نگاه حکمت متعالیه. اندیشۀ فلسفی. 1400; 2 (1) :51-59
1- گروه فلسفه و حکمت اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران ، h.moradi@shahed.ac.ir
2- گروه فلسفه و حکمت اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
2- گروه فلسفه و حکمت اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
چکیده: (2021 مشاهده)
موضوع این مقاله رابطه نفس و بدن و مسأله آن، تعارض آموزه فلسفی "حدوث جسمانی نفس" با آموزه قرآنی "دمیدن روح در بدن" است. حل این تعارض هدف ماست و روش آن ابتدا توصیف هر آموزه در متن ظهورش و سپس تحلیل تعارض و حل آن بر اساس حکمت متعالیه است. دمیدن روح به یک بدن به معنای تنزل و تعلق تدبیری روح به آن است. حدوث جسمانی نفس جزیی برای یک بدن به معنای حدوث توجه تدبیری مرتبه عقلی این نفس نسبت به این بدن مثالی یا مادی است. به نظر می‌رسد روح، همان مرتبه عقلی نفس است و نفخ روح، همان حدوث جسمانی نفس. بنابراین، روح که از عالم امر است یا نفس که در مرتبه عالم عقل است، حادث نیست بلکه حیث تعلقی آن به یک بدن، حادث است. دمیدن روح در بدن یا جسمانی بودن حدوث نفس به معنای تعلق تدبیری داشتن آن به جسم است نه به معنای مادی بودن نفس.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
فلسفۀ ذهن (اسلامی)
دریافت: 1400/8/12 | پذیرش: 1401/11/1 | انتشار: 1400/12/29
دریافت: 1400/8/12 | پذیرش: 1401/11/1 | انتشار: 1400/12/29
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |