گروه فلسفه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران ، qodratullahqorbani@khu.ac.ir
چکیده: (1383 مشاهده)
سنت خداباوری توحیدی، بهویژه در ادیان ابراهیمی، بر اعتقاد به خدایی قادر مطلق، عالم کل، خیرخواه محض، عادل و حکیم تاکید دارد. چنین دیدگاهی توسط اشکال گوناگون شرباوری تهدید میشود و در صورتی که نتوان پاسخهای منطقی و متقاعدکننده به آن داد، تهدید جدی سنت خداباوری توحیدی است. در این مقاله نشان داده میشود که به واسطه حضور فاعلیت خدای نامتناهی در یک طرف معادله مساله شر، منطقیترین راهکار استفاده از مجموع پاسخهای ممکن به شیوه ترکیبی و تلفیقی است، زیرا تلفیق راههای موجود موجب تقرب به پاسخ متقاعدکنندهتر در این زمینه است. براین اساس، ضمن توجه به تفاوتهای شرور مابعدالطبیعی، طبیعی و اخلاقی از یکدیگر، ترکیب و تلفیق پاسخهایی چون نسبیبودن شرور، شرور لازمه اختیار انسان، تلقی شر به عنوان کیفر گناهان آدمیان، شرور عامل تعالی معنوی انسان، تلقی جهان آخرت به عنوان مکان تجلی نهایی فلسفه شرور و اهمیت منظر سرمدی به مساله شر مورد نیاز است.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
فلسفۀ دین (تحلیلی) دریافت: 1401/2/15 | پذیرش: 1401/5/30 | انتشار: 1401/6/28