1- گروه الهیات، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهید ستاری، تهران، ایران
2- گروه الهیات، دانشکده الهیات، دانشگاه امام علی، تهران، ایران
3- گروه فلسفه، حکمت و منطق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (249 مشاهده)
خداناباوران معتقدند که علم جدید حامی و پشتیبان نوعی از ایده خداناباوری است؛ دست کم در نظر برخی از آنان مبنای متافیزیکی علم جدید هیچ جایگاهی برای پذیرش باورهای ایمانی خداباوران باقی نمیگذارد و در نتیجه، علمگرایی و خداباوری ناسازگار هستند. اما، در میان فیلسوفان استدلالهایی وجود دارد که میتواند نشان دهد سخن فوق چندان قابل دفاع نیست و به عکس، دلایل خوبی له سازگاری علم و خداباوری وجود دارد. در این مقاله سعی میکنیم نشان دهیم که مبتنی بر معرفتشناسی پلنتینگا از یک سو و نظریه هرمنوتیک متن مقدس غزالی در سوی دیگر، نهتنها علمگرایی و خداباوری تعارض جدی با یکدیگر ندارند بلکه میتوانند به عنوان اموری به هم وابسته یا مکمل در نظر گرفته شوند.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
فلسفۀ دین (مدرن) دریافت: 1403/11/9 | پذیرش: 1403/12/18 | انتشار: 1403/12/25