1- دانشگاه شهید ستاری
2- دانشگاه افسری امام علی
3- حکمت و منطق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس ، kasrafarsian@modares.ac.ir
چکیده: (13 مشاهده)
خداناباوران معتقدند که علم جدید حامی و پشتیبانِ نوعی از ایدهی خداناباوریست؛ دست کم در نظر برخی از آنان مبنای متافیزیکی علم جدید هیچ جایگاهی برای پذیرش باورهای ایمانی خداباوران باقی نمیگذارد و درنتیجه، علمگرایی و خداباوری ناسازگارند. اما، در میان فیلسوفان استدلالهایی وجود دارد که میتواند نشان دهد سخن فوق چندان قابل دفاع نیست و بهعکس، دلایل خوبی له سازگاری علم و خداباوری وجود دارد. در این مقاله سعی میکنیم نشان دهیم که مبتنی بر معرفتشناسی پلنتینگا از یکسو، و نظریهی هرمنوتیک متن مقدس غزالی در سوی دیگر، نهتنها علمگرایی و خداباوری تعارض جدیای با یکدیگر ندارند؛ بلکه میتوانند بعنوان اموری بههم وابسته یا مکمل درنظر گرفته شوند.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
فلسفۀ دین (مدرن) دریافت: 1403/12/9 | پذیرش: 1403/12/18 | انتشار: 1403/11/10