گروه دینشناسی، دانشکده ادیان، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران ، eslami@urd.ac.ir
چکیده: (2257 مشاهده)
در حالی که غالباً از منظر سلامتی یا با تأکید بر جنبههای اقتصادی به ورزش نگاه میشود، در این مقاله، نویسنده میکوشد کارکرد اخلاقی ورزش را بررسی کند و ابعاد آن را نشان بدهد. وجود برخی الگوها و نگرشهای رایج به ورزش و سلطه نگرش پزشکی یا تجاری به آن مانع از توجه به جنبههای بنیادین اخلاقی در ورزش شده است. حال آنکه ورزش، به خصوص هوازی و غیررقابتی، با فضایل اخلاقی گرهخورده است. با این نگاه، نویسنده این اندیشه را پیش میکشد که ورزش استقامتی غیررقابتی در درازمدت سه کارکرد اخلاقی دارد. نخست مایه خودفهمی، خودآگاهی و خودشناسی میشود، دوم به تسلط بر بدن، عواطف و هیجانات میانجامد و سوم آنکه موجب پرورش فضایل اخلاقی متعددی از جمله شجاعت، نظم، تحمل درد و حکمت میگردد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
متافیزیک (باستان) دریافت: 1400/8/4 | پذیرش: 1400/11/2 | انتشار: 1400/12/29
* نشانی نویسنده مسئول: قم. پردیسان. دانشگاه ادیان و مذاهب |